Tannkrem

Löng lína af því.  Frá 1999 þegar Napster kom fram á sjónarsviðið.  Bubbi er í raun að kvarta yfir því að hafa komið auga á nýja leið til að lifa af í heimi þar sem tannkremið er komið úr túbunni.

Ég hugsa að hann verði meiri listamaður en ekki minni við það að breyta tónsmíðum sínum til að henta flutningi í meiri nánd við hlustandann og satt best að segja væri ég líklegri til að láta fé að hendi rakna til að hlusta á hann.

Allt er breytingum háð Bubbi.  Ekki vera reiður yfir því að gamla módelið gengur ekki upp lengur.  Það eru tækifæri sem fylgja breytingum.  Gríptu þau fegins hendi. 

Bubbi hótar að hætta útgáfu

Athugasemdir

[Maelstrom, 24.3.2009 kl. 13:10]

Það er varla réttnefni að tala um þetta sem 'gamla' módelið.  Þetta er frekar óeðlilegt og tímabundið ástand sem var við lýði í nokkra áratugi.  Tónlistariðnaðurinn fór yfir strikið í að rukka fyrir tónlist og nú er módelið að hrynja.

Eitt frekasta dæmið finnst mér þegar STEF byrjar að rukka vegna flutnings í útvarpi.  Þeir setja upp verðskrá þar sem tekur mið af útsendingasvæði og fjölda þeirra sem geta hlustað á það sem sent er út.  Mjög eðlilegt, að mínu mati.  Síðan snúa þeir sér við og rukka t.d. búðareigendur ef þeir hafa kveikt á útvarpinu við afgreiðslukassann.  Algert rugl.

Annað dæmi er skatturinn á óskrifaða geisladiska.  Það þykir mér svipað og að rafvirkjar fengju skatt af öllum framlengingarsnúrum sem seldar eru á landinu því það auki notagildi innstungna og taki af þeim viðskipti.  Eða þá að kertaframleiðendur fengju skatt af hverri framleiddri kWh af rafmagni því það dragi svo úr sölu á kertum.